Μπορούμε να μιλάμε με τις ώρες για τα ζητήματα που αφορούν τον Πόρο. Να ανταλλάσσουμε απόψεις και προτάσεις για την επίλυση τους και να τσακωνόμαστε. Όμως υπάρχουν κάποια ζητήματα τα οποία μπορούν να πάψουν να αποτελούν προβλήματα, όταν το αποφασίσει η κεντρική κυβέρνηση.
Είναι εκείνα τα θέματα που αφορούν την δική της δουλειά, τη δική τους αρμοδιότητα και που ποτέ δεν έχουν μπει στον κόπο οι κυβερνώντες να ασχοληθούν με αυτά, είτε από αμέλεια, είτε ακόμη χειρότερα από επιλογή.
Για αυτά τα προβλήματα προσκάλεσε τους βουλευτές της κυβέρνησης ο Δήμαρχος Πόρου το Σάββατο 3 Δεκεμβρίου στον Πόρο και εκείνοι, για δεύτερη φορά, δεν ήρθαν (είχαν προσκληθεί πριν από μήνες για το θέμα των ιχθυοκαλλιεργειών).
Η απόλυτη περιφρόνηση και απαξίωση προς στο λαό του Πόρου…
Είναι η πρώτη φορά που συμβαίνει αυτό σε μια περίοδο κοντινή προς την προεκλογική. Η στάση των βουλευτών, σε μια περίοδο που η μνήμη δεν θα αποτελέσει σύμμαχο τους, θα τους φέρει προ εκπλήξεων όταν εκείνοι επιχειρήσουν να κοιτάξουν τους ποριώτες ψηφοφόρους τους στα μάτια και να ξαναζητήσουν την ψήφο τους. Και μάλιστα στο παραδοσιακά “δικό τους” πολιτικά τερέν.
Γιατί με την εξέλιξη της επικοινωνίας και της πληροφόρησης, ο λαός του Πόρου έχει εμπεδώσει ότι για το γεγονός ότι το νησί δεν είχε ΠΟΤΕ γιατρούς, δεν είχε ΠΟΤΕ πυροσβέστες, δεν είχε ΠΟΤΕ δικές του αθλητικές εγκαταστάσεις και σήμερα κινδυνεύει με βιομηχανοποίηση ιχθυοτροφείων, δεν ευθύνεται σε απόλυτο βαθμό κανένας δήμαρχος εδώ και μισό αιώνα αλλά οι βουλευτές που παρέλασαν όλα αυτά τα χρόνια.
Η ευθύνη που βαραίνει τους δημάρχους διαχρονικά αφορά το γεγονός ότι επί των θητειών τους δεν πίεσαν όσο θα έπρεπε τους βουλευτές της περιοχής για να δώσουν τις λύσεις σε αυτά τα προβλήματα και κάποια στιγμή άνοιξαν την κερκόπορτα στα ιχθυοτροφεία. Θέλω να πιστεύω ότι το τελευταίο έγινε από άγνοια και έλλειψη πολιτικής κρίσης.
Θεωρώ δε πως αν διαχρονικά είχε επικρατήσει μια κεντρική τοπική στρατηγική πίεσης από κάποιον δήμαρχο του παρελθόντος, η οποία θα περνούσε σαν σκυτάλη στον επόμενο, τότε ίσως να είχαμε δει κάποιο φως σήμερα….
Για την Υγεία, την Πολιτική Προστασία, τις αθλητικές εγκαταστάσεις και τον χωροταξικό σχεδιασμό που αφορά το νησί, αποκλειστικός υπεύθυνος είναι η εκάστοτε κυβέρνηση. Τελεία.
Επαναλαμβάνω: Όχι η σημερινή. Όλες όσες έχουν περάσει τα τελευταία 70 χρόνια.
Είναι λοιπόν η δουλειά της κυβέρνησης να δώσει τις λύσεις. Και οι λύσεις δεν αποτελούν σενάριο επιστημονικής φαντασίας, αλλά απλές πολιτικές αποφάσεις που μόνο στην περίπτωση των ιχθυοτροφείων συγκρούονται με συγκεκριμένα οικονομικά συμφέροντα.
Αυτό βέβαια δεν αποτελεί δικαιολογία, καθώς, αν ω μη γένοιτο, θεσμοθετηθεί η ΠΟΑΥ του Πόρου, αργά ή γρήγορα οι εταιρείες που θα δραστηριοποιηθούν, θα τα βρουν μπαστούνια από τον λαό του Πόρου, όταν εκείνος αντιληφθεί το μέγεθος της πολυεπίπεδης αλλαγής που θα επιφέρει στο νησί ο συγκεκριμένος σχεδιασμός.
Η περιφρόνηση των βουλευτών προς τον Πόρο, δεν αφήνει πλέον πολλά περιθώρια σε κανέναν. Οι εκλογές είναι κοντά και το εκλογικό σώμα είναι από λίγο εώς πολύ είτε προβληματισμένο, είτε οργισμένο.
Στην συζήτηση του Σαββάτου, ο Δήμαρχος Πόρου προανήγγελλε αντιδράσεις σε πολιτικό επίπεδο, ενώ έχει ξεκινήσει εδώ και καιρό και η συζήτηση για δυναμικές κινητοποιήσεις. Βέβαια από τον πολιτικό διάλογο δεν λείπουν και οι φωνές που για μικροπολιτικές σκοπιμότητες απαξιώνουν οποιαδήποτε δράση προκειμένου, να μην υπάρχει επίλυση των προβλημάτων και όταν έρθει η στιγμή να καταλογίσουν ευθύνες σε τοπικό επίπεδο.
Αυτές οι φωνές με αυτό που κάνουν είτε πυροβολούν τα πόδια τους, είτε παίζουν πιο ύποπτο ρόλο στη μη επίλυση των προβλημάτων. Και στις δύο περιπτώσεις δεν συμβάλουν στις απαιτήσεις της κοινωνίας του Πόρου και δεν αφουγκράζονται το δικαίωμα της Υγείας, της Πυρασφάλειας, του Αθλητισμού και του Οικονομικού και Περιβαλλοντικού προσανατολισμού του Πόρου.
Από την πλευρά του ο Δήμαρχος Πόρου προσανατολίζεται προς την απόφαση για μποϋκοτάζ των εθνικών εκλογών. Η απόφαση αυτή φυσικά δεν αποτελεί πρωτοτυπία καθώς έχει παρθεί και στο παρελθόν από τοπικές κοινωνίες με πρόσφατο και κοντινό παράδειγμα τους πολίτες των Μεθάνων που απαιτούν την Ανεξαρτητοποίηση της Χερσονήσου και οποίοι προσανατολίζονται σε μποϋκοτάζ των αυτοδιοικητικών εκλογών.
Σαφέστατα αυτή η απόφαση θα αποτελούσε μέτρο πίεσης προς την Πολιτεία. Κατά την προσωπική μου άποψη, μέτρο πίεσης θα αποτελούσε και μια απόφαση για καταψήφιση των τριών κομμάτων που έχουν κυβερνήσει μέχρι σήμερα την χώρα και δεν έδωσαν την πρέπουσα σημασία στον Πόρο και να υπερψηφιστούν μικρότερα κόμματα από όλο το πολιτικό φάσμα. Αυτό που εκλαϊκευμένα λέμε “μαύρο”.
Από εκεί και πέρα, όποια απόφαση αντίδρασης και αν ληφθεί από το Δημοτικό Συμβούλιο Πόρου, προϋποθέτει την αποφασιστικότητα του Ποριώτικου λαού, για να φέρει αποτελέσματα.
Από εδώ και στο εξής, οι βουλευτές θα πρέπει να σκεφτούν σοβαρά και να αναλάβουν τις ευθύνες τους.
Εκείνοι που έτσι κι αλλιώς δεν είχαν ιδιαίτερα ερείσματα στον Πόρο και συγκέντρωναν μερικές δεκάδες σταυρούς στο νησί, με τη στάση τους αυτή, θα πρέπει να τον ξεχάσουν τον Πόρο. Άλλωστε δεν τον θυμήθηκαν και ποτέ. Να τον διαγράψουν από την ατζέντα τους στις περιοδείες τους. Δεν έχουν πλέον κανένα σημείο αναφοράς στο νησί.
Εκείνοι όμως που έχουν φίλους και ψηφοφόρους στον Πόρο, θα πρέπει να προβληματιστούν και να μην επαναπαυθούν στις διαβεβαιώσεις των ανθρώπων τους στο νησί. Υπάρχει δυσαρέσκεια και η υπομονή σε πολλούς υποστηριχτές τους έχει εξαντληθεί. Αν δεν δράσουν και δεν κινηθούν για να πιέσουν και να επιλύσουν τουλάχιστον ένα – ας επιλέξουν εκείνοι ποιο – από τα διαχρονικά προβλήματα του νησιού, τότε θα εκπλαγούν από το αποτέλεσμα της κάλπης και θα ψάχνονται. Είναι σίγουρο πως θα δουν μείωση στους σταυρούς τους κι από το πόσο θα είναι αυτή η μείωση, θα κριθεί το φρόνιμα και αποφασιστικότητα του λαού του Πόρου.
